Daleko mi jeszcze do siedemdziesiątki! ufff…
Jednak jestem już w wieku, w którym zaczynam rozumieć, o czym mówi poniższy cytat. Coraz wyraźniej widzę, że prawd, których jestem absolutnie pewny, jest coraz mniej. …a racje, o które chciałbym się spierać, znikają jeszcze szybciej.
I nie jest to osuwanie się w jakiś relatywizm albo „mitowisizm”. Przeciwnie. Tej najważniejszej prawdy – „że Bóg bardzo mnie kocha i wiele mi przebaczył” jestem dużo bardziej pewny, niż byłem kiedykolwiek wcześniej. Im lepiej to rozumiem, tym bardziej wszystko inne wydaje się mało ważne.
Mam wrażenie, że kłócimy się zbyt często i o zbyt wiele rzeczy. Prędzej czy później zrozumiemy, że nie było warto. Lepiej prędzej.
Pamiętajcie – Bóg bardzo nas kocha i wiele nam przebaczył. Reszta to adiafora, didaskalia, imponderabilia i przypisy. Byłoby szkoda, żeby przesłaniały to, co najważniejsze.
