Mówienie prawdy może zamienić przyjaciela we wroga. Sytuacja taka to jeden z najbardziej dramatycznych zwrotów akcji w relacjach międzyludzkich. Korespondencja Pawła z zaprzyjaźnionymi Kościołami odsłania ów straszliwy potencjał. Adresatami były osoby naprawdę bliskie Pawłowi – przyjaciele i uczniowie z Kościoła, który kilka lat wcześniej sam założył i którym się opiekował. Oni naprawdę byli zżyci! Apostoł nie ma cienia wątpliwości co do ich oddania, wierności i szacunku. Wiedział, że gdyby to tylko było możliwe, daliby sobie za niego wydłubać oczy. Wydaje się, że to wszystko nagle się zmieniło. Przyjaźń zamieniła się we wrogość, a oddanie w niechęć. Wszystko to z powodu prawdy, której nie chcieli od Pawła usłyszeń. „Czy dlatego stałem się waszym wrogiem, że mówiłem wam prawdę?” (List do Galacjan 4,16).
Uświadomienie sobie tego pozwala w cytowanym fragmencie dostrzec prawdopodobnie jedno z najbardziej dramatycznych pytań zadanych w Nowym Testamencie. Pytanie człowieka, który właśnie widzi, że z powodu prawdy, w którą wierzy, traci bliskie sobie osoby.
