Czasami zadajemy pytania, na które wydaje się, że nie dostajemy odpowiedzi. W relacjach z innymi ludźmi raczej dość sprawnie potrafimy poradzić sobie z taką sytuacją. Doskonale wyczuwamy, kiedy „wymowne milczenie” naszego rozmówcy nie tylko nie jest brakiem odpowiedzi, ale przeciwnie – jest odpowiedzią dobitną i jednoznaczną. Niekiedy jest to oznaka dezaprobaty dla pytania, które nigdy nie powinno paść. Innym razem jest to zdecydowana odmowa albo przyzwolenie na samodzielną decyzję. Bywa, że jest uznaniem, że odpowiedzi po prostu nie ma, lub trzeba będzie na nią zaczekać.
Mam wrażenie, że w relacji z Bogiem radzimy sobie dużo gorzej z tego typu sytuacjami. Pochopnie i bez namysłu stwierdzamy „Bóg nie odpowiedział”, ignorując fakt, że milczenie również może być odpowiedzią a zadaniem pytającego jest dobrze ją odczytać i zrozumieć.
Jak próbować zrozumieć milczenie, które jest Bożą odpowiedzią.
- Wiedz, że Bóg na pewno usłyszał twoje pytanie (w końcu jest wszechwiedzący, więc jak mógłby przeoczyć to, że Go o coś pytałeś). To bardzo ważne, wiedzieć, że Bóg nie przeoczył naszego wołania.
- Wiele pytań powtarza się od wieków i być może na twoje odpowiedź padła już dawno temu. Może jest ona nie w tym miejscu, w którym byś chciał, i może spisana została nie w tym czasie, w którym byś chciał. Może ktoś ją zanotował i teraz czeka na Ciebie pomiędzy okładkami Biblii. Jeśli tak jest, to milczenie jest wskazaniem, gdzie powinieneś szukać 🙂
- Nie szantażuj Boga. Nie mów do Boga „skoro Ty nie mówisz, to ja w Ciebie nie wierzę”. Bóg komunikuje się z nami subtelnie – nie używa szantażu, nie ucieka się do przemocy. On spotyka się z Tobą z miłością i troską. Po prostu bądź za to wdzięczny i na Jego szacunek i cierpliwość wobec Ciebie odpowiedz również szacunkiem i cierpliwością.
- Staraj się nie zakrzyczeć Pana Boga. Nierozsądnie jest krzyczeć głośniej, niż milczy Bóg! W większości przypadków taka cisza w Bożej obecności wiele wyjaśnia i wiele uczy.
- Bądź gotowy usłyszeć coś, czego nie chcesz usłyszeć. Milczenie często jest odpowiedzią w sytuacjach, w których słowa okazują się niewystarczające. Może wymowne milczenie to jedyny sposób na twój upór.
- Bądź pokorny i uznaj, że na wiele pytań po prostu nie ma odpowiedzi. Może akurat trafiłeś w jedno z nich, a wtedy milczenie może być jedyną odpowiedzią, jaką usłyszysz. Oczywiście to nie tak, że Bóg nie zna odpowiedzi. On jest wszechwiedzący, ale z jakiegoś sobie tylko znanego powodu niektóre pytania po prostu ukrył za tajemnicą i nie wiemy nawet dlaczego. Bezpieczniej jest to uznać, niż błądzić wymyślając odpowiedzi, których nie ma. (Z tego powodu jakoś trudno mi zaufać kaznodziejom odpowiadającym na pytania, które Bóg zostawił bez odpowiedzi).
Wierzę, że Bóg zawsze odpowiada. Niekiedy jedyną odpowiedzią jest milczenie, ale to również odpowiedź! Czasami jest ona bardzo wymowna, czasami trudno mi ją pojąć. Ale nawet jeśli nie potrafię jej zrozumieć, to przynajmniej staram się ją przyjąć.
…w końcu to milczenie samego Boga!
Przede wszystkim bardzo dziękuję, za podjęcie tego tematu. Piszę, jak ja to widzę. To ja byłam jedną z tych osób, które zarzucały Pana Boga pytaniami i niecierpliwie żądały odpowiedzi, gotowe obrazić się, gdy odpowiedź nie padała odpowiednio szybko. Teraz jednak wiem, że dla Boga nie tylko nie ma pytań głupich, albo tych na które nie ma odpowiedzi, ale wiem także, że Bóg odpowiada na każde, każdziutkie pytanie. Problem z usłyszeniem odpowiedzi jest jednak po naszej stronie. Zadajemy najczęściej pytania w sferze, w której jesteśmy ślepi i głusi na odpowiedź. Dlatego „zadaniem” Boga jest nie tyle udzielenie odpowiedzi – bo ta… Czytaj więcej »